به گزارش ایسنا، اقدامات و سیاستهای خصمانه «دونالد ترامپ» در مقام رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا علیه جمهوری بولیواری ونزوئلا سابقهدار است. او در نخستین دوره ریاستجمهوریاش در سال ۲۰۱۷، احتمال اقدام نظامی علیه ونزوئلا را منتفی ندانست، اما در نهایت به اعمال تحریمها و فشارهای دیپلماتیک بسنده کرد. در سال ۲۰۱۹ نیز بار دیگر موضوع مداخله نظامی آمریکا در ونزوئلا مطرح شد. این روند فشارها در سالهای بعد نیز ادامه یافت؛ بهویژه در سال ۲۰۲۰ که «مارکو روبیو» بهعنوان سناتور، بار دیگر این موضوع را پیش کشید. سرانجام در سال ۲۰۲۴، ترامپ، روبیو را که از حامیان دیرینه مداخله نظامی در ونزوئلا بود، بهعنوان وزیر امور خارجه منصوب کرد.
در همین راستا، از اکتبر سال جاری میلادی، ترامپ با ادعای مقابله با تهدیدات ناشی از کارتلهای مواد مخدر، تنش جدیدی را در منطقه آمریکای لاتین و دریای کارائیب رقم زده است. او با اعزام ناو هواپیمابر، زیردریاییها و شمار زیادی از نیروهای نظامی به این منطقه، عملاً بر شدت حضور نظامی آمریکا افزوده است. این اقدامات در ادامه سیاستهای ضدنفوذ ایالات متحده برای مقابله با جریانهای چپگرا در آمریکای لاتین ارزیابی میشود.
به نظر میرسد با توجه به اهمیت ژئوپلیتیکی آمریکای لاتین، بهویژه ونزوئلا که از منابع غنی نفت و گاز برخوردار است، ترامپ بار دیگر تمرکز خود را بر این کشور معطوف کرده است. او با تکرار ادعای دیرینه خود و دولت آمریکا مبنی بر حمایت دولت ونزوئلا از کارتلهای مواد مخدر، این موضوع را بهانهای برای افزایش فشار بر کاراکاس قرار داده است.
